Zonnetje. Graadje of 25. Fonkelnieuwe, pasgemaaide grasmat in Amsterdam-Noord. Een tegenstander, die niet een schopploeg bleek te zijn zoals we dachten: Sporting Noord 2. Alle tijd, ruimte en pure gekte dus voor Jeroen Gunter, de spits van m’n elftal, om eens de Blonde Maradona uit te hangen. De Pluisje van 2 meter 2 met een gok als een snavel, wel te verstaan. Let op. Balletje in de middencirkel. Aannemen. Eerste man, kap kap, weg is-ie. Tweede man, kap, derde man, kap, we zijn al inmiddels in de zestien meter (let wel, dit gaat over de zaterdag reserve 4e klasse)… Spanning stijgt. Mannetje vier, de groetjes! Keepertje, wat doet-ie? Hij trapt in de schijnbeweging – ook al, de nerd – gaat naar de verkeerde hoek en de Blonde Maradona loopt hem binnen. Haha! Geniale goal, 2-1. En ik kan het niet laten. Vraagje: Jeroen, zag je ook de hele tijd Jorge Valdano vanuit je ooghoeken….
Uit Yo Soy El Diego, de autobiografie van Maradona: Toen ik later in de kleedkamer Valdano vertelde dat ik hem tijdens mijn hele solo in de gaten had gehouden, wilde hij mij afmaken: "Dat geloof ik niet, je scoorde zo’n doelpunt en je bleef mij in de gaten houden? Je beledigt mij, je vernedert mij, hoe bestaat het, man?"
Als je niet weet over welke goal dit gaat, lees dan snel een andere blog!
doelpunt tegen engeland op het wk van 1986
oh mijn god, de lofzang is weer begonnen, het is natuurlijk best moeilijk afscheid van elkaar te nemen, maar om dan op zo´n manier en plein publique elkaar (want er zal ongetwijfeld een dankwoord volgen voor de auteur)´nat´ te houden, ik weet het niet hoor…. gefeliciteerd met de overwinning, ik zal morgen tijdens spanje – servie een spandoek met DVVA7 omhoog houden!