Het is niemand ontgaan: we gaan naar het WK in Duitsland! De kranten staan er uiteraard bol van. ‘Oranje overtuigend naar WK’, kopt de Telegraaf. Tja, de Cruijff-adepten zoals Jaap de Groot lieten dit weekend al zien absoluut niet kritisch op San Marco te zijn. Maar logisch, zelfs de Telegraaf wil wereldkampioen worden, dat kan alleen met de Cruijf-discipel. Het AD citeert: ‘De teamspirit is ongekend, zo mooi’. En dat mag de verdienste van de bondscoach worden genoemd dat de spelers zo elkaar roemen. Van Nistelrooij zegt in AD zelf dat we wereldkampioen kunnen worden. En De Volkskrant schrijft in een analyse van Onkenhout: ‘Van Basten rekent bij Oranje af met het cynisme’. Maar dan wel met het cynisme van de Volkskrant. Ach, wat kan mij het schelen, we worden wereldkampioen! De site Ihr Seid Nicht Dabei is overigens nog altijd in de lucht, met bizarre spelletjes en foto’s van Advocaat, Davids en kazen…
Hartstikke mooi natuurlijk dat het Nederlands elftal ongeslagen (als tenminste Macedonië er woensdag onder wordt gehouden) door de kwalificatie is gerold. Maar de kreet ‘we worden wereldkampioen’ is ouderwets Hollands opportunisme. Dat blijkt uit een klein onderzoekje naar de resultaten van vorige WK’s. Goed presteren op een WK vereist helemaal geen goede kwalificatie. Integendeel zelfs.
WK 2002. De halvefinalisten waren Brazilië, Duitsland, Zuid-Korea en Turkije. Zuid-Korea was als thuisland automatisch geplaatst, maar de andere drie landen bereikten het WK uiteindelijk op het tandvlees. Duitsland en Turkije plaatsten zich pas via de play-offs en Brazilië was het lachertje van Zuid-Amerika, want het had nog nooit zoveel moeite gehad zich te kwalificeren. Brazilië lachte echter als laatste, want het werd wereldkampioen.
WK 1998. De halvefinalisten waren Frankrijk, Brazilië, Kroatië en Nederland. Frankrijk en Brazilië waren automatisch geplaatst als respectievelijk organisator en titelverdediger. Kroatië had een play-off nodig en Nederland had de handen vol aan met name België en Turkije.
WK 1994. De halvefinalisten waren Brazilië, Italië, Zweden en Bulgarije. Wereldkampioen Brazilië had zich pas in het laatste, allesbeslissende duel geplaatst via Uruguay door twee goals in het laatste kwartier van Romario. Italië geraakte op het eindtoernooi door een late 1-0-kwalificatiezege op Portugal (Dino Baggio in de 83e minuut). Kostadinov bracht Bulgarije pas in de 90e minuut van de allerlaatste wedstrijd (tegen Frankrijk) op het WK. In diezelfde poule plaatste Zweden zich relatief makkelijk voor het WK.
WK 1990. De halvefinalisten waren West-Duitsland, Argentinië, Italië en Engeland. De Argentijnen waren als titelverdedigers automatisch geplaatst, evenals Italië als organiserend land. West-Duitsland en Engeland kwamen echter pas via de achterdeur op het WK. De Duitsers als beste nummer twee en de Engelsen als tweede beste nummer twee.
Wat ik maar wil aangeven: goed presteren op een WK hangtt totaal niet samen met het gemak waarmee een kwalificatiereeks wordt afgewerkt. Een beetje realiteitszin kan geen kwaad, dacht ik. Maar ik hou me aanbevolen voor betere argumenten.
En dan heb je nog niet eens Argentinie van 2002 genoemd die door iedereen als Titelkandidaat nr 1 werd bestempeld omdat ze met 2 vingers in de neus door hun kwalificatie heen liepen. Na diepgraven in mn geheugen denk ik dat ze in de kwartfinale eruit vlogen.
Overigens mooi stukje feiten
Je stipt eigenlijk een andere (waardevolle) statistiek aan. Ik ben uitgegaan van landen die de halve finale op een WK bereikten en hoe deze het in de kwalificatie deden. Maar je kunt inderdaad ook omdraaien: uitgaan van een steengoede kwalificatie en vervolgens kijken naar de daadwerkelijke prestatie op het WK. Dat kon ik natuurlijk niet laten; die cijfers van de laatste vier WK’s had ik toch al klaarliggen.
Aan de laatste vier WK’s deed 31 keer een Europees land mee dat zich als groepswinnaar had gekwalificeerd. Net als Nederland dus. Daar komen de cijfers:
* 11 keer (35 procent) kon zo’n land al na de poulefase van het WK naar huis.
* 10 keer (32 procent) sneuvelde zo’n land in de achtste finales, bij de laatste 16 dus.
* 7 keer (23 procent) reikte tot de kwartfinales.
* En slechts drie keer bereikte een Europese kwalificatiegroepswinnaar de halve finale: Italië en Zweden in 1994 en Nederland in 1998. Alleen Italië bereikte vervolgens de finale, die het weer verloor van Brazilië.
Dat zijn weinig bemoedigende cijfers voor de winnaars van een kwalificatiegroep. Het staaft de stelling dat alle euforie enigszins voorbarig en vooringenomen is. Verder speurwerk levert overigens op dat de laatste keer dat een Europese groepswinnaar daadwerkelijk wereldkampioen werd, dateert uit 1954: West-Duitsland. Ook niet echt een goed voorteken, dat Nederland op 9 juli 2006 het land dronken van geluk maakt.
Lees ik vervolgens dit op internet. Tja:
Oranje-legioen rekent op halvefinaleplaats
Het Nederlandse volk heeft een groot vertrouwen in Oranje. Dit is gebleken uit een peiling van marktonderzoeker Maurice de Hond. Maar liefst 64 procent van de ondervraagden verwacht dat Oranje volgend jaar op het WK minimaal de halve finales haalt.
Leuke cijfers. wederom mooi werk.
Niets is zo genant als het foute gebruik van de Duitse taal door nederlanders.
Wir fahren zur WM.
Wohin fahren = derde naamval.
http://
http://www.kootenbie.nl/
scans/denBeste.jpg
WM = Weltmeisterschaften = meervoud = zu den
de leraar Duits, ja. Ik had Frau Pott.
Ik De Vlaming