Volgende experiment maar weer, want morgen introduceert wereldvoetbalbond Fifa op het WK-17 in Peru een bal ontwikkeld door Adidas met een microchip erin. Zodra deze de doellijn passeert, krijgt de scheids een signaaltje op een horloge. ‘Maar we moeten wel beseffen dat voetbal, anders dan de meeste andere sporten, dynamisch, levendig en boven alles menselijk is. Deze experimentele maatregel toepassen betekent niet dat voetbal een spelletje wordt dat drijft op technologie. De scheidsrechter kan nu in geval van twijfel op zijn horloge kijken waar een signaal aangeeft of de bal de lijn gepasseerd is of niet’, stelt Fifa’s algemeen secretaris Urs Linsi. Als het experiment succesvol is, gaat de bal ook gebruikt worden op het WK 2006 in Duitsland, beloofde Fifa-preses Sepp Blatter een tijd terug…
Categorie: ".Algemeen"
Belgische voetbalhumor
Voetbalblad Johan ter ziele
De titel is nog altijd geweldig, de verhalen soms mooi, poetisch, gevoelig, geestig, levendig, strijdbaar, raar, leuk enzovoorts. Edoch wist voetbalmaandblad Johan niet te overleven. Vanochtend een mailtje van hoofdredacteur Rob van der Zanden, waarin hij alle medewerkers (waaronder ikzelf met collega Jeroen Gunter, download hier ons verhaal over Cracovia in pdf) hartelijk bedankt voor hun tomeloze bijdrage aan een alsmaar zinkend schip. Even gebeld: hij had een krakerige stem, sprak woorden als ‘tranen staan mij in de ogen’ als hij het heeft over het berichtje dat hij tikt voor de website. Na een ‘frustrerende zomer’ met veel rekenwerk is dus nu de stekker getrokken uit het mooiste voetbalblad van Nederland. Met €3 miljoen (Van der Zanden: ‘Ik noem maar een bedrag’) mag je het magazine exploiteren. Echte voetballiefhebbers moeten het dus nu doen met het gedegen quasi-literaire Hard Gras of Nummer Veertien van de man met bromsnor en sigaar. De eerste is niet altijd even toegankelijk, de laatste niet altijd even diepgaand. VI zou ooit Johan overnemen, maar dat kwam er niet van door gesteggel over de oplagecijfers tussen VI-uitgever WP Sportmedia en Johan-eigenaar Tema BV. En toen kwam Nr 14… Mag ik even een voetbaljournalistiek traantje wegpinken? Waarschijnlijk speelt Johan donderdag op het Mediatoernooi bij Excelsior in Rotterdam met rouwbanden. Geen bloemen. Het blad opende zelf een online condoleanceregister.
‘Schotten gebruikten dope tijdens WK’78′
Een grote rel in Schotland: in zijn autobiografie Both Sides of the Border heeft Schotland-middenvelder Archie Gemmill geschreven dat zijn ploeggenoten peppillen namen tijdens WK’78 in Argentinie. Dat land speelde op dat toernooi ook tegen Oranje in de poule en won met 2-3 (een weergaloze Gemmill scoorde twee maal). Nederland ging echter door op een beter doelsaldo dankzij een late treffer van Johnny Rep, met de verloren finale als het bekende resultaat. De Britse media staan er bol van, zoals Daily Mail en The Mirror. Gemmill, tegenwoordig bondscoach van Schotland-19: ‘Ik zag de jongens het openlijk nemen in de kleedkamers. Het was iets dat – klaarblijkelijk – slechts weinig mensen deden. Maar het was de eerste keer dat ik het zag.’ De jongens konden er mee weg komen, stelt hij, omdat er slechts twee urinecontroles per team waren. Hij noemt geen namen. Vermoedelijk gebruikten ze de drugs om meer energie te krijgen. Ik vind dit eerlijk gezegd een storm in een glas water. Ik denk namelijk dat er meer voetballers zijn geweest die doping hebben gebruikt om beter te presteren. En dan heb ik het niet over een peppilletje, een lijntje zoals Diego of een blowtje zoals Quido Lanzaat of Reinhard Breinburg, maar structureel. Alleen: hoe bewijs je dat?Het boek komt uit in het VK op 12 september.
UPDATE 12:09 uur: Inmiddels heeft NU.nl’s sporthistoricus en mijn ouwe radiocollega Jurryt ook aandacht besteed aan het onderwerp. Hij wijst mij en u nog even op het feitje uit Simon Kuper’s Voetbal als oorlog (verdomme m’n lievelingsboek na Yo Soy el Diego, glad vergeten!) dat er een zwangere zou hebben meegespeeld tijdens de finale bij Argentinië. Niet nieuw dus, die geruchten over doping tijdens 78…
Robben of Robin, who cares?
Ik heb een probleem. Soms maak je een afspraak (meestal gebeurt dit met een vrouw) waar je niet onderuit komt. Tot je stomme verbazing ben je zo idioot geweest om die afspraak (etentje, bruiloft, keizersnee) te plannen op het moment dat er net een cruciale voetbalwedstrijd aan zit te komen. Overkomt mij natuurlijk weer net tijdens een duel van Oranje. Ik ga namelijk proberen m’n relatie met een totaal niet-voetbalminnende vrouw te redden, ik bespaar je de details. En moet dat net met een dineetje tijdens Armenië-Oranje? Ja, blijkbaar wel dus, want het was mijn idee. Even dacht ik nog – als een soort Nick Hornby, de schrijver van Fever Pitch – om af te bellen. Maar ik besloot wijzer te zijn. Robben of Robin, wie er speelt, kan me niet bommen (liever een fitte Van Persie, overigens). De uitslag? Mij om het even. Ontkenning, dat werkt altijd het beste. En voetbal is net een relatie: hoe meer je het analyseert, des te minder leuk het wordt. Ik kijk vannacht wel even stiekem op Teletekst.
Talpa, 18:25 uur. Voorbeschouwing, live en nabeschouwing Armenië-Oranje.
Blonde Maradona, maar dan zonder Valdano
Zonnetje. Graadje of 25. Fonkelnieuwe, pasgemaaide grasmat in Amsterdam-Noord. Een tegenstander, die niet een schopploeg bleek te zijn zoals we dachten: Sporting Noord 2. Alle tijd, ruimte en pure gekte dus voor Jeroen Gunter, de spits van m’n elftal, om eens de Blonde Maradona uit te hangen. De Pluisje van 2 meter 2 met een gok als een snavel, wel te verstaan. Let op. Balletje in de middencirkel. Aannemen. Eerste man, kap kap, weg is-ie. Tweede man, kap, derde man, kap, we zijn al inmiddels in de zestien meter (let wel, dit gaat over de zaterdag reserve 4e klasse)… Spanning stijgt. Mannetje vier, de groetjes! Keepertje, wat doet-ie? Hij trapt in de schijnbeweging – ook al, de nerd – gaat naar de verkeerde hoek en de Blonde Maradona loopt hem binnen. Haha! Geniale goal, 2-1. En ik kan het niet laten. Vraagje: Jeroen, zag je ook de hele tijd Jorge Valdano vanuit je ooghoeken….OM zet stemherkenning in bij stadionverbod
Het gaat er nu eindelijk komen, een ideetje oorspronkelijk van de reclassering maar nu vlotgetrokken door het Openbaar Ministerie. Er start een pilot waarbij supporters met een stadionverbod in Amsterdam, Rotterdam en Arnhem zich verplicht telefonisch moeten melden. ‘Stemherkenning maakt de handhaving en controle op strafrechtelijke stadionverboden eenvoudiger dan de huidige meldplicht bij de politie. De kenmerken van de stem worden vastgelegd door een computer. Tijdens een wedstrijd belt de computer at random personen op en verzoekt de betrokkene enkele zinnen na te spreken. Wordt de stem niet herkend, dan kan de zaak direct worden geretourneerd aan het Openbaar Ministerie. In sommige gevallen zal eerst een waarschuwing worden gegeven’, schrijft het OM. Ik ben er groot voorstander van. Pak de schobbejakken in de stadions nou eens echt keihard aan!Donder en bliksem, enge shit
Het is toch echt een algemene stelregel: zodra er hevig onweer met donder en bliksem over een sportveld trekt, ga dan snel naar binnen. Vorige week donderdag ging dat net niet snel genoeg in het Zeeuwse Kloetinge. Een 20-jarige man overleed gisteren aan zijn verwondingen, zoals dat in journalistentaal heet (ANP via NU.nl). Niet dat de scheids iets te verwijten viel, die had net afgeblazen om naar binnen te gaan. Op dat zelfde ogenblik liep ik op sportpark De Weeren in Amsterdam-Noord, wanhopig te zoeken naar de ingang van het complex van SC Nieuwendam. Zat natuurlijk helemaal aan de andere kant. Ik zag de bliksemflitsen zo 500 meter verderop inslaan. Eenmaal met een lift op de juiste plek aangekomen, vertelde Nieuwendamvoorzitter Gerrit Meijerman dat er een tigtal jaren terug op dat veld (‘hiero’) nog een voetballer was getroffen door een schicht. Morsdood natuurlijk. Een rilling liep over m’n rug. Was ik nou aan de dood ontsnapt?Foto J. Maronier, KNMI.nl
Raadslid ingescheurde enkelbanden geschopt
Verdorie, dat zul je altijd zien. Voetbal ik een keer in het Olympisch Stadion (als keeper afgelopen zaterdag met Het Parool tegen Het Stadhuis, zie AT5), schop ik iemand finaal het ziekenhuis in. Thijs Reuten, spits van FC Stopera maar in het dagelijks leven raadslid voor de PvdA in Amsterdam, sprong bewust met zijn voet tegen een van mijn zeer zeldzame dropkicks aan. Ik had al na het duel gehoord dat hij stante pede naar het ziekenhuis was gereden, lees ik net pas in de krant dat hij ingescheurde enkelbanden heeft. Dus via internet maar even z’n mobiele nummer opgezocht en stuntelig zijn voicemail ingesproken. Balen, want ik ben nog lid van de PvdA ook zeg.
Quote: ‘Een droom komt uit’
Elk jochie droomt ervan om voetbalprof te worden en in bomvolle stadions te spelen. Jij ook, je buurjongen ook, ik ook. Ik was altijd Bryan Roy op het pleintje (had later ook wat te maken met Nada van Nie). Of Bergkamp. Uitleg overbodig lijkt me. Net als zovelen onder ons strandde ik in de B1 van een of andere middelmatige amateurclub, als keeper nota bene. Het hoogste dat ik ooit bereikt had, was rechtshalf op de regionale kampioenschappen van Gelderland. Schoolvoetbal, wel te verstaan. O ja, en een ongeslagen kampioenschap in de C2 met een 10-1 overwinning op Fortissimo (we waren te laag ingedeeld). Maar vandaag sta ik op het hoogste podium. Met het team van de krant Het Parool spelen we tegen een team van Het Stadhuis van Amsterdam (meest ambtenaren, hopelijk een enkele politicus). Waar? In het Olympisch Stadion! Wie wil daar niet voetballen! Mistwedstrijd! OK, ik heb nog op de Wageningse Berg gevoetbald (ik laat geen moment onbenut om dit zo terloops mogelijk te melden), maar het Olympisch Stadion! Dus maar even een interview na afloop met mijzelf, uiteraard geoefend voor de spiegel.
Hoe was het?
‘In een woord, fantastisch. Het gras, de entourage, het publiek. Ja, jammer dat het niet uitverkocht was alleen…’
Niet uitverkocht? Er kan 22.500 man in. Er zaten slechts 4 toeschouwers!
‘Macht nichts, zoals de Duitsers zeggen. Voor mij kwam een droom uit. Dat neemt niemand mij meer af. Niemand, hoor je dat?’